دوستت دارم ها

کم کم یاد خواهی گرفت تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را

اینکه عشق تکیه کردن نیست و رفاقت بلکه اطمینان خاطر

و یاد می‌گیری که بوسه‌ها قرارداد نیستندو هدیه‌ها، معنی عهد و پیمان نمی‌دهند

کم کم یاد میگیری که حتی نور خورشید هم می‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری

باید باغ ِ خودت را پرورش دهی به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد

یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی که محکم باشی پای هر خداحافظی

یاد می‌گیری که خیلی می‌ارزی

خورخه لوییس بورخس

نوروزتان پیروز باد

امسال

گشاده دست باش جاري باش کمک کن مثل رود
باشفقت و مهربان باش مثل خورشيد

اگر کسي اشتباه کرد آن را بپوشان مثل شب

وقتي عصباني شدي خاموش باش مثل مرگ

متواضع باش و کبر نداشته باش مثل خاک

بخشش و عفو داشته باش مثل دريا

اگر مي خواهي ديگران خوب باشند خودت خوب باش مثل آيينه

آترود

مراقب قلب ها باشيم

وقتي تنهاييم، دنبال دوست مي گرديم
پيدايش که کرديم، دنبال عيب هايش مي گرديم
وقتي که از دست داديمش، دنبال خاطراتش مي گرديم
و همچنان تنها مي مانيم
هيچ چيز آسان تر از قلب نمي شکند
ژان پل سارتر

ای صمیمی ای دوست

اي صميمى اي دوست

اي قديمي اي خوب

گاه و بيگاه لب پنجره

‎خاطره ام مي آيي

تو مرا ياد كني يا نكني، من به يادت هستم

آرزويم همه ‎ ‎

سرسبزي توست

دايم از خنده، لبانت لبريز

دامنت پر گل باد

داستانهایی ساده برای ما/درخت گلابی

مردی چهار پسر داشت. آنها را به ترتیب به سراغ درخت گلابی ای فرستاد که در فاصله ای دور از خانه شان روییده بود
پسر اول در زمستان، دومی در بهار، سومی در تابستان و پسر چهارم درپاییز به کنار درخت رفتند
سپس پدر همه را فراخواند و از آنها خواست که بر اساس آنچه دیده بودند درخت را توصیف کنند
پسر اول گفت: درخت زشتی بود، خمیده و در هم پیچیده
پسر دوم گفت: نه.. درختی پوشیده از جوانه بود و پر از امید شکفتن
پسر سوم گفت: نه.. درختی بود سرشار از شکوفه های زیبا و عطرآگین.. و باشکوهترین صحنه ای بود که تابه امروز دیده ام
پسر چهارم گفت: نه!!! درخت بالغی بود پربار از میوه ها.. پر از زندگی و زایش
مرد لبخندی زد و گفت: همه شما درست گفتید، اما هر یک از شما فقط یک فصل از زندگی درخت را دیده اید! شما نمیتوانید درباره یک درخت یا یک انسان براساس یک فصل قضاوت کنید: شوق و عشقی که از زندگیشان برمی آید فقط در انتها نمایان میشود، وقتی همه فصلها آمده و رفته باشند
مبادا بگذاری درد و رنج یک فصل، زیبایی و شادی تمام فصلهای دیگر را نابود کند
زندگی را فقط با فصلهای دشوارش نبین ؛
در راههای سخت پایداری کن، لحظه های بهتر بالاخره از راه میرسن