داستانهایی ساده برای ما/ثروت

هوا بدجورى توفانى بود و آن پسر و دختر كوچولو حسابى مچاله شده بودند. هر دو لباس هاى كهنه و گشادى به تن داشتند و پشت در خانه مى‌لرزيدند. پسرك پرسيد: بخشين خانم! شما كاغذ باطله دارين كاغذ باطله نداشتم و وضع مالى خودمان هم چنگى به دل نمى‌زد و نمى‌توانستم به آنها كمك كنم. مى‌خواستم يك جورى از سر خودم بازشان كنم كه چشمم به پاهاى كوچك آنها افتاد كه توى دمپايى‌هاى كهنه كوچكشان قرمز شده بود. گفتم: بيايين تو يه فنجون شيركاكائوى گرم براتون درست كنم.آنها را داخل آشپزخانه بردم و كنار بخارى نشاندم تا پاهايشان را گرم كنند. بعد يك فنجان شيركاكائو و كمى نان برشته و مربا به آنها دادم و مشغول كار خودم شدم. زير چشمى ديدم كه دختر كوچولو فنجان خالى را در دستش گرفت و خيره به آن نگاه كرد. بعد پرسيد: ببخشين خانم! شما پولدارين؟نگاهى به روكش نخ نماى مبل‌هايمان انداختم و گفتم: من اوه... نه!دختر كوچولو فنجان را با احتياط روى نعلبكى آن گذاشت و گفت: آخه رنگ فنجون و نعلبكى‌اش به هم مى‌خوره. آنها درحالى كه بسته‌هاى كاغذى را جلوى صورتشان گرفته بودند تا باران به صورتشان شلاق نزند، رفتند. فنجان‌هاى سفالى آبى رنگ را برداشتم و براى اولين بار در عمرم به رنگ آنها دقت كردم. بعد سيب زمينى‌ها را داخل آبگوشت ريختم و هم زدم. سيب زمينى، آبگوشت، سقفى بالاى سرم، همسرم، يك شغل خوب و دائمى، همه اينها به هم مى‌آمدند.صندلى‌ها را از جلوى بخارى برداشتم و سرجايشان گذاشتم و اتاق نشيمن كوچك خانه مان را مرتب كردم. لكه هاى كوچك دمپايى را از كنار بخارى، پاك نكردم. مى‌خواهم هميشه آنها را همان جا نگه دارم كه هيچ وقت يادم نرود چه آدم ثروتمندى هستم

ماريون دولن

جوی سحر

کلماتم را در جوي سحر مي شويم
لحظه‌هايم را در روشني باران ها
تا براي تو شعري بسرايم روشن
تا که بي‌دغدغه بي‌ابهام
سخنانم را در حضور باد
... اين سالک دشت و هامون
با تو بي‌پرده بگويم
که تو را دوست مي دارم تا مرز جنون

شفيعي کدکني

مردان سرزمین من

هنگامي که اميرکبير سفيرايران در دولت عثماني در زمان محمد شاه شد بنابر تحريکات خود دولت عثماني عده اي اوباش به سفارت ايران حمله کردند. دولت عثماني که پاسدار سفارت بود به امير کبير گفت براي اينکه بتواني از اين حلقه آشوب بيرون بيايي بايد لباس خود را عوض کني و لباس مردم عثماني را بپوشي تا بتواني با لباس مبدل تو را از سفارت بيرون ببريم. امير کبير به آنها گفت هرگز اين لباس افتخار را از تن به در نخواهم آورد. و ماند تا آشوبي را که خود عثماني درست کرده بودند مجبور شدند خود خاموشش کنند

کوتاه ولی عمیق

تو شاهکار خالقي، تحقير را باور نکن

بر روي بوم زندگي هر چيز مي خواهي بکش

زيبا و زشتش پاي توست،تقدير را باور
تصوير اگر زيبا نبود نقاش خوبي نيستي

از نو دوباره رسم کن،تصوير را باور مکن

خالق تو را شاد آفريد، آزاد آزاد آفريد

پرواز کن تا آرزو زنجير را باور نکن