سلاخ

سلاخي مي‌گريست
به قناري کوچکي دل‌باخته بود

شاملو

تاریکی

شبنم

به شبنمی می ماند آدمی
و عمر چهل روایتش،
به لحظه ی رؤیت نور
بر سطح سبز برگی
می لغزد و بر زمین می چکد ...
تا باری دیگر
و کی ؟
و چه گونه ؟
و کجا...؟

حسین پناهی

اگر مرا دوست نداشته باشی

اگر مرا دوست نداشته باشی
دراز می‌کشم و می‌میرم
مرگ نه سفری بی‌بازگشت است
و نه ناگهان محو شدن
مرگ دوست نداشتن توست
درست آن موقع که باید دوست بداری


رسول یونان

روزی چند بار دوستت دارم

روزی چند بار دوستت دارم
یک‌بار وقتی که هوا بَرَم می‌دارد
قدم می‌زنیم
وقتی که خوابم می آید
تو می آیی

یک‌بار وقتی که باران ناز می‌کند
دلِ ناودان می‌شکند
می‌بارد
وقتی که شب شروع می‌شود
تمام می‌شود.

یک بار دیگر هم دوستت دارم!
باقیِ روز را
هنوز را

افشین صالحی

کودکی

کودکی هایم اتاقی ساده بود
قصه ای دور اجاقی ساده بود
شب که میشد نقشها جان میگرفت
روی سقف ما که طاقی ساده بود
میشدم پروانه خوابم می پرید
خوابهایم اتفاقی ساده بود
زندگی دستی پر از پوجی نبود
باری ما جفت و طاقی ساده بود
قهر میکردم به شوق آشتی
عشقهایم اشتیاقی ساده بود
ساده بودن عادتی مشکل نبود
سختی نان بود و باقی ساده بود
 

 قیصر امین پور

باران

 

 

باران که میگیرد ساک میبندم
یک جای این قصه باید ناودانی داشته باشد ...
من باشم و کبریت هایی که از آسمان دستور مرگش صادر شده .......
و دامن ِ خیس ِ دختری که چمدانم را با کبریت هایش چشم بسته عوض می کند
بی آنکه از ، خالی بودنش بترسد
...

 یک جای این قصه باید ناودانی داشته باشد
این کبریت ها / پدر می خواهند .
 

 هومن شریفی

باران که بيايد

 

 

بگذار هرچه نمي خواهند
بگوئيم
بگذارهرچه نمي خواهيم
بگويند
..
باران که بيايد
از دست چترها
کاري بر نمي آيد
ما اتفاقي هستيم
که افتاده ايم
 

 نصرت رحماني

سفر نرو..

 

سفر نرو

نمیتوانم عاشقی کنم بدون تو

سفر حیاط خانه من وتو نیست

که هر زمان دلم برای دیدن تو تنگ میشود

ز پشت شاخه ها ببینمت

سفر بد است!!

آترود

حاصل بوسه های تو

حاصل بوسه های تو اكنون منم
شعری
كه از شكوفه های بهاری سنگين است
و سر به سجده بر آب فرود آورده
دعا می خواند.

رسم كردن دست های تو
 شمس لنگرودی

گاه...

گلی از شاخه اگر می چینیم

گلی از شاخه اگر می چینیم
برگ برگش نکنیم
و به بادش ندهیم
لااقل لای کتاب دلمان بگذاریم
و شبی چند از آن
هی بخوانیم و ببوسیم و معطر بشویم
شاید از باغچه کوچک اندیشه مان گل روید
 

 سهراب سپهری