اوقات خوش

چند ورقه مه

چند ورقه مه
می‌پیچم لای روزنامه
و به پست‌خانه می‌روم
می‌خواهم این وقت صبح را
به نشانی‌ات پست کنم
نفس نفس زدنِ آسمان را
که پایین آمده تا روی صورت زمین
برای تو که فکر می‌کنی
فاصله‌ها را نمی‌توان برداشت

رضا جمالی حاجیانی

آدم‌ها

آدم‌ها در دل هم شکل می‌گیرند
هم را می‌بینند
سلام می‌کنند، رد می‌شوند
لبخند می‌زنند وُ
عاشق می‌‌شوند
آدم‌ها،
در دلِ هم آدم می‌شوند

افشین صالحی

خوشا به حال

باران

دو قطره باران
وعشق جوانه میزند
و قلبم برای تو
مثل یک ابر بارانی میلرزد

آترود

فقط یکبار

ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ

ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ
ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺗﻨﺖ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﯿﺮﻓﻬﻢ ﻣﯽﮐﺮﺩﯼ
ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﺩﺳﺖﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﭘﺮﻧﺪﻩﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻡ
ﻭ ﺩﺭ ﻋﻄﺮ ﻧﺎﺭﻧﺞﻫﺎﺕ
ﺷﻨﺎﻭﺭ ﺷﺪﻡ.

عباس معروفي

مثل سیگار

دوست

خوشا صحبت دوستي که در کنارش
نه مجبوري که انديشه هاي خود را بسنجي
و نه گفته ها را در ترازو نهي
بلکه، بي خيال، هرچه مي انديشي برزبان مي آوري
و کاه و گندم را در کف او مي نهي
و بي گمان داني که او
آن کاه و گندم را غربال خواهد کرد
دانه شايسته را به کار خواهد گرفت
و کاه را با نَفَس مهرباني به باد خواهد سپرد.

دينا ماريا مولاک کرک

برادران سیس تِرز

بیش تر مردم به ترس‌ها و حماقت‌های‌شان زنجیر شده‌اند و شهامت ندارند بی‌طرفانه قضاوت کنند که مشکل زندگی‌شان
 چیست. بیش تر آدم‌ها هم این‌طور زندگی‌شان را بی‌هیچ رضایتی ادامه می‌دهند بدون آن‌که تلاش کنند تا بفهم اَند سرچشمه‌ی نارضایتی‌شان کجاست یا به خواهند تغییری در زندگی‌شان ایجاد کنند!! دست آخر هم می‌میرند...! 
....
پاتریک دوویت
کتاب: برادران سیس تِرز