حرفها و حرفها و حرفها، همه بر سر دل توده شده‌اند و انباشته شده‌اند و عقده بسته‌اند و راه نفس را گرفته‌اند و دل را خونين و مجروح و متورم کرده‌اند و بزرگ کرده‌اند و ديگر در سينه نميگنجد و از راه حلقوم بالا آمده است و بر سر راه نفس، بر گذرگاه گفتن و خوردن و آشاميدن و زنده بودن و فرو خوردن و آرام بودن و کشيدن و شکيبائی کردن بيتاب بيرون پريدن است، بيقرار منفجر شدن است آه ... چه نزديک است و گاه چقدر نزديک مي‌شود!
دکتر علی شریعتی / گفتگوهای تنهایی / صفحه421
No comments:
Post a Comment